Od 5 do 11 lutego woluntariusze i pracownicy Fundacji „Dajmy Nadzieję” mieli okazję przeżyć niezapomniany czas biorąc udział w „Rekolekcjach na nartach”.
Przed ich rozpoczęciem mieliśmy okazję zwiedzić Wrocław, uczestniczyć we Mszy Świętej w Katedrze wrocławskiej i spotkać się z ks. bp. Andrzejem Siemieniewskim, który zawsze bardzo serdecznie nas wita. Także część grupy na czele z Panią prezes Fundacji „Dajmy Nadzieję” Ireną Hałamaj i ks. dziekanem Janem Niklem zostali zaproszeni do studia Radia Rodzina, żeby opowiedzieć o działalności Fundacji, o tym po co i dla kogo pracujemy. Dzięki tym audycjom (było ich więcej) możemy wrocławianom przedstawiać nasze problemy i radości, za co serdecznie dziękujemy.
Serdecznie dziękujemy także za hojność, wsparcie i pomoc w zorganizowaniu wyjazdu, zwłaszcza Panu Rektorowi Politechniki Wrocławskiej, prof. dr. hab. inż. Cezaremu Madryasowi, a także Panu prof. dr. hab. inż. Tadeuszowi Więckowskiemu -rektorowi Politechniki Wrocławskiej w kadencjach 2008–2016, oraz zarządowi i członkom Fundacji Św. Jadwigi. Dziękujemy również Pani Urszuli Staneckiej, kierownikowi ośrodka wypoczynkowego „Radość” w Szklarskiej Porębie, która zadbała o to byśmy czuliśmy się tam jak w domu.
Cztery dni na stokach narciarskich, podziwianie piękna natury w górach, kulig i pączki w tłusty czwartek; codzienne Msze Święte i wspólne modlitwy oraz rekolekcje – to był czas pełen radości i pokoju. Nauki rekolekcyjne wygłosił ks. dziekan Jan Nikiel, proboszcz naszej bazyliki. To była okazja do rozważań i zadumy nad tym, co to znaczy być woluntariuszem w wymiarze chrześcijańskim, poświęcać się dla innych, potrafić dawać bezinteresownie. Nie tylko słuchaliśmy nauk, ale też pracowaliśmy w grupach, dzieląc się myślami i swoimi refleksjami na ten temat.
Takie wyjazdy sprawiają, że ludzie poznają się lepiej, tworzą mocniejsze więzi i uczą się na sobie polegać, bardziej oczywistym staje się to, co ich łączy, zaczynają jaśniej widzieć perspektywy rozwoju współpracy na korzyść potrzebujących pomocy. Dla nas to był czas integracji, wzmocnienia motywacji własnej i czas dziękczynienia za to, że możemy pomagać i że czujemy się potrzebni.