23 listopada 1995 – We Lwowie zmarł bp Rafał Władysław Kiernicki (Ojciec Rafał), franciszkanin konwentualny, biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej, sługa Boży.
23 listopada 1995 – We Lwowie zmarł bp Rafał Władysław Kiernicki (Ojciec Rafał), franciszkanin konwentualny, biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej, sługa Boży.
Ojciec Rafał urodził się 3 maja 1912 w Kułaczkowcach koło Kołomyi. W latach 1920-27 pobierał naukę w szkole powszechnej w Kułaczkowcach, 1927-34 – w prywatnym Gimnazjum OO. Franciszkanów we Lwowie, z przerwą w studiach po klasie piątej dla odbycia rocznego nowicjatu, po ukończeniu którego złożył profesję w zakonie franciszkanów konwentualnych. W 1934 złożył egzamin dojrzałości w X Gimnazjum Państwowym im. H. Sienkiewicza we Lwowie.
Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Seminarium franciszkańskim: pierwszy rok (1934-1935) we Lwowie, dwa następne (1935-1937) w Krakowie; w latach 1937-39 kontynuował studia (4 i 5 rok) na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. 29 czerwca 1939 przyjął we Lwowie święcenia kapłańskie.
W latach 1940-44 pracował w parafii Chrystusa Króla we Lwowie. Podczas okupacji niemieckiej działał w Armii Krajowej (był szefem łączności Komendy Okręgu Lwów i kapelanem lwowskiego okręgu AK, pseudonim „Dziunio”). W 1944 został aresztowany przez NKWD za działalność patriotyczną i był więziony w Charkowie, Riazaniu-Diagilewie, Czerepowcu i Griazowcu, po czym otrzymał wyrok pobytu w łagrze.
W 1948 został zwolniony z łagru, otrzymał pozwolenie na pracę w katedrze lwowskiej. W latach 1948-95 pracował jako proboszcz katedry lwowskiej, w dużej mierze sam, gdyż nie było innych księży. Udzielał potajemnie sakramentów, katechizował, tworzył młodzieżowe kółka samokształceniowe, organizował tajne nauczanie, wspierał życie zakonne. Mimo szykan władzy sowieckiej wspomagał potajemnie wiernych i kapłanów obrządku greckokatolickiego, zdelegalizowanego w 1947.
W latach 1958-65 został pozbawiony prawa publicznego sprawowania kultu, prowadził wtedy konspiracyjne duszpasterstwo wędrowne na terenach zachodniej Ukrainy wśród wiernych obrządków łacińskiego i greckokatolickiego; wielokrotnie był aresztowany.
W tym okresie pracował oficjalnie jako stróż w Parku Stryjskim, pełnił dyżury w przychodni przeciwgruźliczej, w innych instytucjach. Ukradkiem sprawował cały czas swoją posługę kapłańską – nie zważając na zakaz spowiadał wiernych w bocznych kaplicach katedry lwowskiej lub odprawiał Msze św. przy zamkniętych drzwiach w drugim czynnym lwowskim kościele – św. Antoniego.
W 1990 został infułatem, a 16 stycznia 1991 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym lwowskim. Pochowano go w podziemiach katedry lwowskiej. Zasłynął jako niestrudzony duszpasterz chorych, kaznodzieja i spowiednik.
Stanisław Tylus Sac